ساوالان پورت : قشر کارگر در آزربایجان جنوبی در حالی به استقبال اول ماه می، روز جهانی کارگر می رود که جامعه کارگری آزربایجان دست به گریبان مشکلات عدیده می باشد. گرانی افسار گسیخته، عدم امنیت شغلی، دستمزدهای معوقه، مشکلات بیمه درمانی و بازنشستگی، عدم پاسخ گویی اداره کار و تامین اجتماعی در قبال کارگران و بیمه شدگان، عدم توازن دستمزد و خط فقر و سرکوب جامعه کارگری به شدید ترین وجه اهم مسائل بیشمار کارگران می باشد.
بیکاریهای گسترده و فریب کاری مسئولین در قبال شاخص بیکاری و پنهان نمودن آمار صحیح از عموم و نبود تشکل های مستقل و سندیکاهای کارگری از مهمترین مشکلات کارگران در رساندن صدای خود به گوش جامعه جهانی است.
کارگران در شهرهای جنوبی و مرکزی آزربایجان از جمله قزوین، ساوه و تبریز با مشکلات کلاسیک واحد های صنعتی بزرگ مواجه هستند. شهرهای شرقی و غربی همچون اردبیل و اورمیه با رکود و بیکاری گسترده و عدم وجود بخش صنعت به معنای تام کلمه مواجه بوده و از طرف دیگر غرب آزربایجان با موج مهاجرت کارگران غیر بومی از مناطق کردنشین و عراق مواجه بوده و هر روز بیکارتر از روز قبل مجبور به تحمل انواع مشکلات هستند. در بخش صنایع دستی و هنری مثل فرش و کفش عدم رونق بازار و گرانی مواد اولیه و مدیریت غلط به کار و مشغله هزاران کارگر لطمه جدی زده و آنان را به ورطه نابودی کشانده است. بی توجهی به بهداشت کار، ساعت کار قانونی، بیمه، معیشت و سایر خدمات رفاهی کارگران از سایر مشکلات کارگران آزربایجان می باشد. از جمله عمده مشکلات و مظالمی که در حق کارگران روا داشته می شود قراردادهای موقت برای کارهای دائمی می باشد که دست کارفرما را برای اخراجهای کیفی باز می گذارد.
اقتصاد آزربایجان علاوه بر مشکلات سراسری ایران بار تبعیض کمرشکن مرکز را نیز بر دوش می کشد. به واقع در اقتصاد آزربایجان جنوبی نه تنها نمی توان از سرمایه گذاری دولتی سخنی به میان آورد بلکه بایستی گفت که حکومت مرکزی با تدابیر مختلف از رشد و پیشرفت اقتصاد علی الخصوص صنعت آزربایجان جلوگیری می کند. نظام فکری ایرانی-آریایی آزربایجانی مرفه و نیرومند را بزرگترین تهدید برای وجود خود می بیند. بدین دلیل است که برای ساختن آزربایجانی ضعیف و نحیف و حتی خالی از سکنه عزم خود را جزم کرده است که بارزترین اثبات آن نیز وضعیت دریاچه اورمیه است. دولتی که می گوید نمی تواند یک میلیارد صرف نجات دریاچه اورمیه بکند می خواهد میلاردها تومان صرف طرح غیر عقلانی و غیر ممکن انتقال آب شور خزر به کویر مرکزی ایران بکند! هدف تهران آزربایجانی ویران است و مصمم است که اقتصاد آزربایجان را ورشکسته کند. به الطبع اولین قربانیان این خیانت بزرگ نیز کارگران و طبقه اقتصادی متوسط و ضعیف جامعه آزربایجان خواهد بود. و البته نباید فراموش کرد مواد مخدر، فساد و فحشایی که در جامعه بیداد می کند خود تابعی بلاواسطه از سیاستهای اقتصادی بیمارگونه و درصد بیکاری خیره کننده است.
با این اوصاف نیروی کار آزربایجان ناگذیر از مهاجرت به مناطق فارس نشین شده و می باشد. انبوه کارگران آزربایجانی از بنادر جنوبی تا تهران و از مشهد تا اصفهان و کرمان و مناطق نفت خیز مؤید این امر است. این مسئله علاوه بر مشکلات مادی موجب حسرت خانواده ها و دوری آنان از هم شده است. از طرف دیگر آزربایجان محروم از تکنولوژی روز و تنها صادر کننده مواد اولیه و معدنی به مناطق بیشتر توسعه یافته و بالا دستی شده که باعث کاهش در آمد آزربایجانی ها و فربه تر شدن مناطق غیر ترک شده است. معادن آزربایجان هرروز بیشتر غارت شده و هوا، آب و خاک آزربایجان در معرض صدمات غیر قابل جبران می باشد. نیروی کار ماهر و متخصص آزربایجان هر روز بیشتر از روز قبل مجبور به مهاجرت می شود و در عوض اکثر مسئولین و مدیران واحد های بزرگ صنعتی از مناطق فارس نشین بخصوص اصفهان، کرمان و تهران انتخاب می شوند که با صرف هزینه های هنگفت بابت رفت و آمد باعث سرخوردگی مدیران آزربایجانی و ضعف شدید مدیریتی در آزربایجان جنوبی شده است.
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان با عنایت به موارد بالا و نیز تجربه بیش از پنجاه سال اخیر مبارزات کارگری و سوء استفاده گروههای چپ که زیر نقاب دفاع از کارگر به صورت پنهان مروج و مدافع افکار پان ایرانیستی بوده اند تنها راه مدافعه از کارگران و زحمتکشان آزربایجانی را نجات ملی آزربایجان دیده و علاج وضع بغرنج کنونی را جدا از حق تعیین سرنوشت ملی، دمکراسی و حقوق انسانی ملت ترک آزربایجان نمی بیند. در این راستا ایجاد سندیکاهای کارگری مستقل با رویکرد مدافع اقتصاد ملی در آزربایجان خواسته ای بسیار عاجل و حیاتی می باشد. تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان نیز راه نجات از وضعیت غیر قابل قبول کنونی را تعامل نیروی کار و سرمایه دانسته و خواهان ایجاد شرایط آسان برای سرمایه گذاری در آزربایجان، جذب سرمایه خارجی، تجارت آزاد، پیروی از روش های اقتصاد جهانی، اجتناب از ماجراجویی های اقتصادی و سیاسی و دست کشیدن حاکمیت از سرکوب نیروی کار و مدافعان حقوق کارگران در آزربایجان می باشد. ما سرمایه گذار محلی و خارجی را نه تنها دشمن کارگر نمیدانیم بلکه معتقد می باشیم که بایستی نیروی کار و سرمایه به تشریک مساعی دست زده و ضمن جلوگیری از تضییع حق کارگران به آبادانی آزربایجان کمر همت ببندند. جلوگیری از تضییع حقوق کارگران و استفاده از تکنولوژی و روش های مدیریت جهانی و جلوگیری از فرار سرمایه به خارج از آزربایجان راههای پیشنهادی ما برای برون رفت از وضعیت وخیم اقتصادی آزربایجان جنوبی می باشد که قطعاً آن نیز تابعی از حق حاکمیت ملی آزربایجان می باشد.
در پایان تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان جنوبی ضمن گرامی داشت روز جهانی کارگر مواکداً بر ایجاد سندیکاهای کارگری مستقل و پایان دادن به سرکوب نیروی کار و آزادی کارگران زندانی پافشاری می کند.
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان
کمیته کارگری
آزربایجان جنوبی
11-02-1391
Azərbaycan Milli Dirəniş Təşkilatı’nın Dünyalıq İşçİlər Günü Münasibətiylə Bildirişi
savalan port : Güney Azərbaycan’ın işçiləri May ayının ilk gününün ərəfəsində qarmaşıq problemlər içində bu günün istiqbalına gedirlər. kontrolsuz bahalıq, məsləki (peşə) əmniyətinin olmamazlığı, gecikmiş məaşlar, iş idarəsi və siqorta (bimə) kimi rəsmi idarələrin sorunlara duyarsızlığı, əməklilik və xəstəlik siqortaların problemləri, məaşların aclıq sınırının altında olması, işçi sinifinin taptalanması və yetgililərin yalançılıqla istatikaları (amarlar) gizli tutmaları və işçilərin səndikalarının olmaması və dolayısıyla işçilərin səslərini kimsənin qulağına çatdıra bilməməsi bu problemlərin ən önəmli hissəsini təşkil edir. Bu gün Azərbaycan’ın cənub və mərkz bölgələrində o cümlədən Qəzvin, Sava və Təbriz’də büyük sənayi vahidləri klasik və kronikləşmiş problemlər ilə üz üzədirlər. Bu bir haldadır ki Azərbaycan’ın doğu və batı şəhərləri o cümlədən Ərdəbil və Urmu şəhərləri dərin iqtisadi durğunluq və geniş miqyaslı işsizlik ilə qarşı qarşıyadırlar. Digər tərəfdən batı Azrəbaycan’da yerli olmayan xüsüsi ilə də Kürd bölgələrindən və İraq’dan gələn muhacirlər sorunu yaşanmaqda və bu məsələ günü gündən işsizlik sorununu artdırmaqdadır. İncə sənət və əl işləri sektoru o cümlədən xalça və başmaq sənətinin durğunluğu və birinci əl mələzmələrin bahalığı minlərcə işçinin işinə ciddi zərbələr vurubdur və onların yaşayşını pisləşdiribdir. İş sağlıq və güvənliyinə diqqət yetirilməməsi, qanuni iş saatlarına uyulmaması, siqorta ( bimə ) və işçilərin asayişinə baş verilməməsi işçilərin digər sorunlarındandır. Daimi işlər üçün bağlanan geçici iş kontratları işçilər haqqında rəva qılınan başlıca zülümlərdəndir ki bu sayədə iş sahabı istədiyi zaman işçini işdən çıxardabilir.
Azərbaycan iqtisadıyatı İran’ın umumi sorunlarına əlavə olaraq mərkəzin ayrımçılıq siyasətinin ağırlığını da çiynində daşımaqdadır. Əslinə baxılırsa Güney Azərbaycan’ın iqtisadıyatında dövəlt yatırımından danışmağın mümkün olmaması ilə bərabər bilinməlidir ki mərkəz çeşidli siyasətlərlə Azərbaycan’ın ekonomik xüsüsi ilə də sənayi sahəsində qalxınmasının önünü kəsir. Ariçilik-İrançılıq müfkurəsi hansısa şəkildə mürəffəh və güclü bir Azərbaycan istəməyir və onu özünə ən büyük təhdid gürür. Bu dəlilə görə də gücsüz, nəhif və hətta nufusdan boşaldılmış bir Azərbaycan yaradmaq üçün bütün gücünü vurur. Bu iddianın ən açıq sübutu Urmu Gölü’nün bu günkü durumudur. Urmu Gölü’nün qurtarılması üçün bir milyard xərcləmək istəməyən İran dövəlti milyardlar xərcləyərək imkansız və məntiqsiz bir projeyə imza atıb və Xəzər’in suyunu şirinləşdirərək İran’ın mərkəzi çöllərinə daşımaq istəyir! Bu böyük xiyanətin də birinci qurbanları doğal olaraq işçilər, yoxsul və orta gəlirli siniflər olacaqdır. Heç unudmamaq lazım ki Azərbaycan’da baş alıb gedən narkotik, fəsad və fəhşa da xəstəlikli ekonomik politikalar və göz qamaşdıran işsizlik miqyasının vasitəsiz bir sonucudur.
Bu durumda Azərbaycan’ın iş gücü məcburi olaraq Fars bölgələrinə köçdürülməkdədir. Bəsrə körfəzindəki limanlardan tutmuş Tehran’a qədər, Məşhd’dən tutmuş İsfahan və Kirman’a qədər və güneyin neft bölgələrinə dağılan saysız Azərbaycanlı işçi bu sözün ən açıq dəlilidir. Bu problem maddi çətinliklərlə yanaşı ailələrin həsrət və əziyət çəkməsinə səbəb olur. Digər tərəfdən sənayiləşməkdən məhrum edilən Azərbaycan’ın xam və mə’dəni zənginliyi də sömürülməkdə və beləcə gəlişmiş Fars bölgələri daha da gəlişməkdə və yoxsullaşdırılmış Azərbaycan daha da yoxsullaşmaqda və havası, suyu və toprağı kirlənib və onarılmaz halə gəlməkdədir. Azərbaycan’ın mütəxəssis iş gücü hər gün Fars bölgələrinə köçmək məcburiyətində qalır və onun yerinə Azərbaycan’daki az saylı və əskimiş sənayi quruluşlarının başına çoxunluqla digər bölgələrdən xüsusiylə İsfahan, Kirman və Tehran’dan insanlar gətirilir. Əlbəttə ki bu gedişat Azərbaycanlılara ağıra mal olur və yerli insanın xusranına yol açır. Bütün bunlar Azərbaycan’da şiddətli müdiriyət zəfiyətinə nədən olur.
Azərbaycan Milli Dirəniş Təşkilatı yuxarıda ünvan olan məsələləri göz önündə bulunduraraq və keçən əlli ildə işçi mücadiləsinin solçuluq adı altında Paniranismə alət edildiyini düşünərək Azərbaycan əməkçisinin qurtuluşu üçün təkcə yolun milli nəcat və qurtuluş olduğunu ifadə edir və hazırdaki çətin vəziyətdən çıxmağın yolunu Azərbaycan Türk Milləti’nin öz müqəddəratına hakim olmasında və habelə demokrasi və insan haqlarında görür. Bu bağlamada işçilərin Azərbaycan’ın milli iqtisadiyatını müdafiə edən müstəqil səndikalara malik olması lazim və vacib bir xususdur. Azərbaycan Milli Dirəniş Təşkilatı qəbul edilməsi mümkün olmayan bu durumum içindən çıxmağın yolunu habelə Azərbaycanlı əmək və sərmayənin birlik və bərabərliyində bilməkdə və Azərbaycan’da yerli və xarıcı yatırımlara zəmin yaradılmasını, sərbəst ticart ortamının sağlanmasını, kürəsəl iqtisadi yönətim qurallarının tətbqini, iqtisadi və siyasi macəraçılıqdan qaçınmağı və işçilərin ifadə və düşüncə özgürlüklərinin rejim tərəfindən tapdalanmasının durdurulmasını tələb edir. Biz yerli və xarıcı sərmayəni işçinin düşmənı kimi görməyib tərsinə inanırıq ki əmək və sərmayə birlikdə və əl ələ verərək Azərbaycan’ının imarına çaışmalıdırlar. İşçilərın haqqlarına özən göstərərək güncəl teknoloji və yönətim metodlarının işədilməsi Azərbaycan ekonomisin qurtuluşu üçün son dərəcə acil və vacibdir ki bu məsələ də öz yerində millətimiz öz müqəddəratına hakim olabilməsinə bağlıdır.
Son olaraq Azərbaycan Milli Dirəniş Təşkılatı dünyalıq işçilər gününü qutlayaraq bir daha müstqil işçi səndikalarının qurulmasının önəmini vurğulayır və işçilərin özgürlüklərinin tapdalanmasına son verilməsini israrla istəyir.
Azərbaycan Milli Dirəniş Təşkilatı
İşçi Komitəsi
Güney Azərbaycan
30-04-2012
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر