ساوالان پورت : آنگونه که از رکود شدید بازار و پائین آمدن قدرت خرید و اعتراضات آشکار مردم در سطح جامعه برمی آید، گرانی و تورم روزافزون اقلام ضروری تاثیر فراوانی بروضعیت معیشتی مردم گذارده است.
در روزهای اخیر سران حکومتی و برجستگان مذهبی به ناچار به اسفبار بودن اوضاع و گرانی ها سرسام آور اعتراف کرده و برخی آن را نعمت الهی!، برخی اشتباهات دولت احمدی نژاد، برخی تحریم های بین المللی را مسبب، برخی نیز آن را عاملی برای تخریب چهره رهبری قلمداد کرده اند.
هر چه باشد واقعیت این است که مردم عادی شهرها و روستاهای ایران گرفتار بیکاری و گرانی روز افزون بوده و تمامی طبقات جامعه از شرایط به وجود آمده در رنج اند. رهبران سیاسی می دانند که در صورت تداوم این وضعیت، لجام کنترل از دستشان خارج شده و در مقطعی موجب انفجار و به راه افتادن سیل گرسنگان خواهد گردید. بنابراین تلاش دارند با وعده و گفتارهای تکراری و ایجاد سوپاپ های اطمینان در سطح جامعه اذهان عمومی را به نوعی تسکین دهند. جبهه گیرهای پوشالی و انتقاد گروه های سیاسی طرفدار سیستم حکومتی در مطبوعات و برخی رسانه ها از دولت نیز خیزی برای انتخابات ریاست جمهوری آتی ایران و واکسنی برا پائین آوردن درد گرانی ها می باشد و بس.
دوایر امنیتی حکومت ایران که بهتر از هر شخص و ارگانی از وضعیت اقتصادی مردم و بالا رفتن روحیه اعتراضی آگاهند تزهای گوناگونی را برای کنترل اوضاع بر روی میز رهبران سیاسی می گذارند. آنها یقین دارند که به دلیل پائین بودن فاکتورهای اقتصاد دراستان های غیر فارس نشین و درگیر بودن مردم این مناطق همچون احواز، کردستان، بلوچستان و ترکمنستان با فقر و بیکاری احتمال اعتراضات در این مناطق بیشتر از هر جای دیگری بوده و چاره کار را افزودن فشارهای امنیتی، انتظامی و نظامی بر مردم و فعالین سیاسی این منطقه میدانند، چنانچه در ماه های اخیر شاهد تشدید سرکوب عریان فعالین کرد، بلوچ و عرب بودیم که متاسفانه تعدادی را اعدام و تعدادی نیزدر شرف اجرای حکم اعدام می باشند.
اما آزربایجان جنوبی و ملت ترک به دلیل گستردگی ارضی و جمعیتی و ویژگیهای تاریخی-استراتژیکی آن و نیز روحیه بالای اعتراضی که در شش سال اخیر شاهد نمونه های بسیاری از آن بوده ایم جایگاه ویژه ای را در بین سران حکومتی و امنیتی نظام دارد. همه می دانیم آزربایجان جنوبی علیرغم داشتن استعدادهای مالی، صنعتی و نیروی کار انسانی فراوان ضعیف ترین و مریض ترین اقتصاد را در بین استان دارا می باشد. تبریزبه عنوان مرکز معنوی و سیاسی آزربایجان جنوبی با هزاران واحد تولیدی گرفتار رکود و ورشکستگی می باشد. دیگرهای شهرهای آزربایجان دارای وضعیتی به مراتب وخیمتر هستند.
هزاران کارگر آزربایجانی در زیر خط فقر زندگی سپری می کنند و تولید کنندگان و اصناف آزربایجان نیز با مالیات های کمرشکن خصوصا در سال های 89-90 مجبور به تامین هزینه بمب هسته ای و تروریسم حکومتی ایران در کشورهای همسایه شده اند. نیاز به گفتن ندارد که انسان ترک آزربایجان جنوبی چگونه گرفتار هزینه سرسام آور فیش های برق، گاز، آب و تحصیل فرزندان و هزینه زندگی میباشند و کار به جایی رسیده که مردم برای دریافت اندکی پول یارانه روز شماری میکنند.
آزربایجان جنوبی و تبریز در طول تاریخ حتی در سی وسه سال عمر این حکومت ثقل اعتراضات کارگری و اعتصابات بازاریان بوده و بیشترین زندانی ها از فعالین کارگری در آزربایجان جنوبی رخ داده است. شخصیت های سیاسی بومی وابسته نظام حکومتی همچون نمایندگان انتصابی مجلس فرمایشی و ائمه جمعه (خصوصا آقای مجتهد شبستری) آتش فقر و بیکاری و گرانی را چنان سوزان میبینند که برای کنترل احساسات اعتراضی مردم لب به سخن باز کرده و با تزور ازدولت می خواهند چاره ای بیندیشد.
در کنار این موارد مراکز سیاسی و دوایر امنیتی و قضایی برای مقابله با هر گونه اعتراض احتمالی در اثر فشارهای اقتصادی بنا به دستور سران حکومتی پروژه های گوناگونی را به اجرا گذارده اند که از مهم ترین آنها مقابله و سرکوب بیشتر فعالین ملی آزربایجان جنوبی می باشد. آنها به خوبی آگاهند که حرکت ملی آزربایجان در همه طبقات اجتماعی جامعه آزربایجان نفوذ داشته و می تواند در شرایط لازم اعتراضات مردمی را بسیج و رهبری کند.
بحث برخورد با حرکت ملی آزربایجان تنها در سطح منطقه ای مطرح نبوده و راس هرم حکومتی نیز دقت ویژه ای به این مسئله دارد، سفر چند ماه قبل آقای محسن رضایی به عنوان دبیر شورای امنیت ملی ایران به تبریز (آقای محسن رضایی به عنوان فرمانده سپاه پاسداران به همراه آقای بهزاد نبوی در سرکوب جنبش خلق مسلمان نقش اساسی دارند) و دیدار با مقامات استانی و تشکیل کمیته ویژه مقابله با جریانات تجزیه طلبانه!! (این کمیته ویژه متشکل از نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و چندین افسر از دایره امنیت نیروی انتظامی می باشد که در ساختمان نیروی انتظامی در خیابان صائب تبریزی مستقر می باشد و وظیفه آن نظارت و کنترل بازداشت و بازجویی فعالین ملی در سطح آزربایجان جنوبی می باشد و به این دلیل در یک سال گذشته اکثر بازداشت شدگان حرکت ملی در شهرهای آزربایجان جنوبی مستقیما به تبریز منتقل و تحت اختیار این کمیته قرار گرفته اند) در همین راستا بود که گوشه هایی از آن در سایت تابناک، خبرگزاری فارس، خبرگزاری آران نیوز، سایت حزب الله تبریز "عماریون" و سایت وابستگان سپاه اورمیه "آینا نیوز" نیزمنتشر گردید. اخیرا تریبون های وابسته به سیستم حکومتی آشکارا از "فتنه قرمز" سخن می گویند و این اشاره ای است به رنگ قرمز به عنوان رنگ سمبولیک مبارزات حرکت ملی آزربایجان که مورد توافق بسیاری از گروه های سیاسی آزربایجانی قرار گرفته است و بدین وسیله اذهان هواداران و افراطیون خود را خصوصا در منطقه آزربایجان جهت مقابله با حرکت ملی آماده می کنند تا شاید اگر لازم باشد 23 تیری دیگر به دستور ولی امر مسلمین برعلیه حرکت ملی آزربایجان جنوبی به راه اندازند. "فتنه سبز تمام شده و حال فتنه قرمز در جریان است" این سخنی است که با فاصله کوتاه از تریبون وابسته به محسن رضایی و دهان جوادجهانگیر زاده (نماینده انتصابی اورمیه در مجلس فرمایشی و قائم مقام اداره اطلاعات آزربایجان غربی در دوران به اصلاح سازندگی) بیرون می آید. آنها می دانند و فاکتورها همگی نشان از آن دارد که حرکت ملی آزربایجان می تواند آغازگر هر گونه اعتراضی خصوصا در بحث گرانی ها و ورشکستگی اقتصادی باشد و از هم اکنون همانند عمر و عاص قرآن را بر سر نیزه ها زده و وااسلاما سر می دهند و ائمه جمعه تبریز، اورمیه و اردبیل نیز با حمله و هجمه به سیستم لائیک و سکولار جمهوری آزربایجان شمالی و وابسته نشان دادن فعالین آزربایجان جنوبی به آن عقبه مذهبی را برای سرکوب بیشتر حرکت ملی آماده می کنند.
برخی ها به این مسئله منتقد هستند که حرکت ملی آزربایجان و تشکیلات های زیر مجموعه آن به مسائل معیشتی مردم بی توجه بوده و تنها در حوزه های فرهنگ و سیاست و اخیراً ورزش و محیط زیست فعالیت می کنند. به نظر ما چنین ادعایی منطقی نبوده و باید اشاره کرد که حرکت ملی آزربایجان و تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان به عنوان جزئی از آن و رسانه های مربوطه همواره به مسئله حساس معیشتی و فشارهای اقتصادی دقت لازم را داشته و در چندین فراخوان اعتراض خیابانی حول خشکاندن عمدی دریاچه اورمیه بحث اعتراض به اقتصاد درهم شکسته و بیکاری و گرانی ها نیز مطرح شده است.
در کوتاه مدت ما چهار مبحث اساسی را در سرلوحه مبازرات سیاسی روزهای آتی خود قرار داده ایم:
1- نجات دریاچه اورمیه با تئوری فشاراجتماعی - رسانه ای و اعتراضات و نافرمانیهای مدنی
2- آزادی زندانیان سیاسی از طریق فعالیتهای حقوق بشری
3- مقابله با رشد بیکاری و وضعیت معیشتی انسان ترک آزربایجان از طریق اعتراضات مدنی و آرام
4- پیگیری مطالبات ملی – مدنی ملت ترک آزربایجان
به صراحت باید گفت که اگر سران حکومتی سنگ "بیداری اسلامی" در بحرین و عربستان را به سینه میزنند و از دیکتاتوری دمشق و اصلاحات دروغین اش دفاع می کنند و می خواهند با ساختن بمب هسته ای قدرت خود را تثبیت کنند، گناه پدر آزربایجانی چیست که توان خرید مرغ و گوشت و ... برای خانواده خود را ندارد؟ خانواده آزربایجانی در تبریز واورمیه و اردبیل و زنجان و همدان تاوان تورم و گرانی و بیکاری و گرسنگی را در حالی پس میدهد که دولت و نظام ایران در مقابل دنیا ایستاده و تحریم های بین المللی را نعمت الهی می داند!
اعتراض حق ماست و دفاع از حقوق ملت ترک آزربایجان وظیفه حرکت ملی آزربایجان است حال اگر آنها آن را "فتنه قرمز" بخوانندش! این تاریخ است که قضاوت خواهد کرد فتنه چیست و فتنه گر کیست! کسانی در بیم باشند که از عاقبت مبارکها و قذافیها و اسدها درس نمیگیرند...
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان
آزربایجان جنوبی
01/05/1391
هر چه باشد واقعیت این است که مردم عادی شهرها و روستاهای ایران گرفتار بیکاری و گرانی روز افزون بوده و تمامی طبقات جامعه از شرایط به وجود آمده در رنج اند. رهبران سیاسی می دانند که در صورت تداوم این وضعیت، لجام کنترل از دستشان خارج شده و در مقطعی موجب انفجار و به راه افتادن سیل گرسنگان خواهد گردید. بنابراین تلاش دارند با وعده و گفتارهای تکراری و ایجاد سوپاپ های اطمینان در سطح جامعه اذهان عمومی را به نوعی تسکین دهند. جبهه گیرهای پوشالی و انتقاد گروه های سیاسی طرفدار سیستم حکومتی در مطبوعات و برخی رسانه ها از دولت نیز خیزی برای انتخابات ریاست جمهوری آتی ایران و واکسنی برا پائین آوردن درد گرانی ها می باشد و بس.
دوایر امنیتی حکومت ایران که بهتر از هر شخص و ارگانی از وضعیت اقتصادی مردم و بالا رفتن روحیه اعتراضی آگاهند تزهای گوناگونی را برای کنترل اوضاع بر روی میز رهبران سیاسی می گذارند. آنها یقین دارند که به دلیل پائین بودن فاکتورهای اقتصاد دراستان های غیر فارس نشین و درگیر بودن مردم این مناطق همچون احواز، کردستان، بلوچستان و ترکمنستان با فقر و بیکاری احتمال اعتراضات در این مناطق بیشتر از هر جای دیگری بوده و چاره کار را افزودن فشارهای امنیتی، انتظامی و نظامی بر مردم و فعالین سیاسی این منطقه میدانند، چنانچه در ماه های اخیر شاهد تشدید سرکوب عریان فعالین کرد، بلوچ و عرب بودیم که متاسفانه تعدادی را اعدام و تعدادی نیزدر شرف اجرای حکم اعدام می باشند.
اما آزربایجان جنوبی و ملت ترک به دلیل گستردگی ارضی و جمعیتی و ویژگیهای تاریخی-استراتژیکی آن و نیز روحیه بالای اعتراضی که در شش سال اخیر شاهد نمونه های بسیاری از آن بوده ایم جایگاه ویژه ای را در بین سران حکومتی و امنیتی نظام دارد. همه می دانیم آزربایجان جنوبی علیرغم داشتن استعدادهای مالی، صنعتی و نیروی کار انسانی فراوان ضعیف ترین و مریض ترین اقتصاد را در بین استان دارا می باشد. تبریزبه عنوان مرکز معنوی و سیاسی آزربایجان جنوبی با هزاران واحد تولیدی گرفتار رکود و ورشکستگی می باشد. دیگرهای شهرهای آزربایجان دارای وضعیتی به مراتب وخیمتر هستند.
هزاران کارگر آزربایجانی در زیر خط فقر زندگی سپری می کنند و تولید کنندگان و اصناف آزربایجان نیز با مالیات های کمرشکن خصوصا در سال های 89-90 مجبور به تامین هزینه بمب هسته ای و تروریسم حکومتی ایران در کشورهای همسایه شده اند. نیاز به گفتن ندارد که انسان ترک آزربایجان جنوبی چگونه گرفتار هزینه سرسام آور فیش های برق، گاز، آب و تحصیل فرزندان و هزینه زندگی میباشند و کار به جایی رسیده که مردم برای دریافت اندکی پول یارانه روز شماری میکنند.
آزربایجان جنوبی و تبریز در طول تاریخ حتی در سی وسه سال عمر این حکومت ثقل اعتراضات کارگری و اعتصابات بازاریان بوده و بیشترین زندانی ها از فعالین کارگری در آزربایجان جنوبی رخ داده است. شخصیت های سیاسی بومی وابسته نظام حکومتی همچون نمایندگان انتصابی مجلس فرمایشی و ائمه جمعه (خصوصا آقای مجتهد شبستری) آتش فقر و بیکاری و گرانی را چنان سوزان میبینند که برای کنترل احساسات اعتراضی مردم لب به سخن باز کرده و با تزور ازدولت می خواهند چاره ای بیندیشد.
در کنار این موارد مراکز سیاسی و دوایر امنیتی و قضایی برای مقابله با هر گونه اعتراض احتمالی در اثر فشارهای اقتصادی بنا به دستور سران حکومتی پروژه های گوناگونی را به اجرا گذارده اند که از مهم ترین آنها مقابله و سرکوب بیشتر فعالین ملی آزربایجان جنوبی می باشد. آنها به خوبی آگاهند که حرکت ملی آزربایجان در همه طبقات اجتماعی جامعه آزربایجان نفوذ داشته و می تواند در شرایط لازم اعتراضات مردمی را بسیج و رهبری کند.
بحث برخورد با حرکت ملی آزربایجان تنها در سطح منطقه ای مطرح نبوده و راس هرم حکومتی نیز دقت ویژه ای به این مسئله دارد، سفر چند ماه قبل آقای محسن رضایی به عنوان دبیر شورای امنیت ملی ایران به تبریز (آقای محسن رضایی به عنوان فرمانده سپاه پاسداران به همراه آقای بهزاد نبوی در سرکوب جنبش خلق مسلمان نقش اساسی دارند) و دیدار با مقامات استانی و تشکیل کمیته ویژه مقابله با جریانات تجزیه طلبانه!! (این کمیته ویژه متشکل از نیروهای اطلاعات سپاه پاسداران، وزارت اطلاعات و چندین افسر از دایره امنیت نیروی انتظامی می باشد که در ساختمان نیروی انتظامی در خیابان صائب تبریزی مستقر می باشد و وظیفه آن نظارت و کنترل بازداشت و بازجویی فعالین ملی در سطح آزربایجان جنوبی می باشد و به این دلیل در یک سال گذشته اکثر بازداشت شدگان حرکت ملی در شهرهای آزربایجان جنوبی مستقیما به تبریز منتقل و تحت اختیار این کمیته قرار گرفته اند) در همین راستا بود که گوشه هایی از آن در سایت تابناک، خبرگزاری فارس، خبرگزاری آران نیوز، سایت حزب الله تبریز "عماریون" و سایت وابستگان سپاه اورمیه "آینا نیوز" نیزمنتشر گردید. اخیرا تریبون های وابسته به سیستم حکومتی آشکارا از "فتنه قرمز" سخن می گویند و این اشاره ای است به رنگ قرمز به عنوان رنگ سمبولیک مبارزات حرکت ملی آزربایجان که مورد توافق بسیاری از گروه های سیاسی آزربایجانی قرار گرفته است و بدین وسیله اذهان هواداران و افراطیون خود را خصوصا در منطقه آزربایجان جهت مقابله با حرکت ملی آماده می کنند تا شاید اگر لازم باشد 23 تیری دیگر به دستور ولی امر مسلمین برعلیه حرکت ملی آزربایجان جنوبی به راه اندازند. "فتنه سبز تمام شده و حال فتنه قرمز در جریان است" این سخنی است که با فاصله کوتاه از تریبون وابسته به محسن رضایی و دهان جوادجهانگیر زاده (نماینده انتصابی اورمیه در مجلس فرمایشی و قائم مقام اداره اطلاعات آزربایجان غربی در دوران به اصلاح سازندگی) بیرون می آید. آنها می دانند و فاکتورها همگی نشان از آن دارد که حرکت ملی آزربایجان می تواند آغازگر هر گونه اعتراضی خصوصا در بحث گرانی ها و ورشکستگی اقتصادی باشد و از هم اکنون همانند عمر و عاص قرآن را بر سر نیزه ها زده و وااسلاما سر می دهند و ائمه جمعه تبریز، اورمیه و اردبیل نیز با حمله و هجمه به سیستم لائیک و سکولار جمهوری آزربایجان شمالی و وابسته نشان دادن فعالین آزربایجان جنوبی به آن عقبه مذهبی را برای سرکوب بیشتر حرکت ملی آماده می کنند.
برخی ها به این مسئله منتقد هستند که حرکت ملی آزربایجان و تشکیلات های زیر مجموعه آن به مسائل معیشتی مردم بی توجه بوده و تنها در حوزه های فرهنگ و سیاست و اخیراً ورزش و محیط زیست فعالیت می کنند. به نظر ما چنین ادعایی منطقی نبوده و باید اشاره کرد که حرکت ملی آزربایجان و تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان به عنوان جزئی از آن و رسانه های مربوطه همواره به مسئله حساس معیشتی و فشارهای اقتصادی دقت لازم را داشته و در چندین فراخوان اعتراض خیابانی حول خشکاندن عمدی دریاچه اورمیه بحث اعتراض به اقتصاد درهم شکسته و بیکاری و گرانی ها نیز مطرح شده است.
در کوتاه مدت ما چهار مبحث اساسی را در سرلوحه مبازرات سیاسی روزهای آتی خود قرار داده ایم:
1- نجات دریاچه اورمیه با تئوری فشاراجتماعی - رسانه ای و اعتراضات و نافرمانیهای مدنی
2- آزادی زندانیان سیاسی از طریق فعالیتهای حقوق بشری
3- مقابله با رشد بیکاری و وضعیت معیشتی انسان ترک آزربایجان از طریق اعتراضات مدنی و آرام
4- پیگیری مطالبات ملی – مدنی ملت ترک آزربایجان
به صراحت باید گفت که اگر سران حکومتی سنگ "بیداری اسلامی" در بحرین و عربستان را به سینه میزنند و از دیکتاتوری دمشق و اصلاحات دروغین اش دفاع می کنند و می خواهند با ساختن بمب هسته ای قدرت خود را تثبیت کنند، گناه پدر آزربایجانی چیست که توان خرید مرغ و گوشت و ... برای خانواده خود را ندارد؟ خانواده آزربایجانی در تبریز واورمیه و اردبیل و زنجان و همدان تاوان تورم و گرانی و بیکاری و گرسنگی را در حالی پس میدهد که دولت و نظام ایران در مقابل دنیا ایستاده و تحریم های بین المللی را نعمت الهی می داند!
اعتراض حق ماست و دفاع از حقوق ملت ترک آزربایجان وظیفه حرکت ملی آزربایجان است حال اگر آنها آن را "فتنه قرمز" بخوانندش! این تاریخ است که قضاوت خواهد کرد فتنه چیست و فتنه گر کیست! کسانی در بیم باشند که از عاقبت مبارکها و قذافیها و اسدها درس نمیگیرند...
تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان
آزربایجان جنوبی
01/05/1391
یاشاسین تورک آذربایجان.
پاسخحذف