باسمه تعالی
30بهمن1391
محضر ارجمند حضرت آیت الله صادق آملی لاریجانی
ریاست محترم قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران شیدالله ارکانه
با سلام و تکریم می خواستم جسارت نموده و در خصوص صدور احکام اعدام برای متهمین پرونده معروف به اختلاص 3000 میلیارد تومانی نکاتی را معروض دارم. زمانی که دادگاه بدوی در آبان ماه سال جاری احکام اعدام پنج متهم ردیف نخست را صادر نمود، مطبوعات نوشتند که آقای مه آفرید امیرخسروی متهم ردیف اول، پنجاه صفحه دفاعیه به دادگاه تقدیم داشته. افزون بر آن، سی صفحه هم خطاب به حضرتعالی مکتوب نموده. بنده یادداشتی در روزنامه آرمان نوشتم و در آن مطرح نمودم که با توجه به حجم گسترده مطالبی که علیه آنان از زمان بازداشت و در طول محاکمه مطرح می شود، منصفانه می بود اگر افکار عمومی از پاسخ متهم ردیف اول نیز در قبال آن اتهامات آگاهی می یافت. به دنبال درج آن مقاله، برادر مه آفرید امیرخسروی به دانشگاه تهران آمد و 50 صفحه دفاعیات مشارالیه را در اختیار بنده قرار داد. حضرت آیت الله، اگر ثلث آنچه که متهم در آن 50 صفحه نوشته است، حقیقت داشته باشد، در آن صورت او نه تنها سزاوار اعدام نمی باشد بلکه اساساً خیلی معلوم نیست که جرم یا جرائم او دقیقاً کدامین بوده؟ مه آفرید امیرخسروی انسانی بسیار باهوش، با استعداد و یک نابغه اقتصادی است. احتمالا اگر او در یک کشور غربی متولد شده بود، بدل به یک غول اقتصادی می شد. او که از اوایل دهه 1370 فعالیت های اقتصادی اش را شروع می کند، در کمتر از دو دهه موفق می شود نزدیک به بیست شرکت بزرگ تولیدی- تجاری را راه اندازی نماید. به هنگام دستگیری در سال 90، قریب به 18 هزار پرسنل، حقوق بگیر موسسات وی بوده اند. فعالیت های وی در بخش هایی همچون کشاورزی، ساختمان، احداث راه آهن، تولید مواد غذایی و فولاد بوده است. رقم 3000 میلیارد تومان که متاسفانه در افواه به غلط از آن به عنوان ميزان اختلاس، به متهم این پرونده نسبت داده شده، از همان ابتدا هم درست نبود و بدهی های گروه امیر منصور خسروی حدود هزار و هشتصد میلیارد تومان بیشتر نبوده؛ در حالی که حجم دارایی های آن چندین برابر این مقدار می شود. کسی که چندین شرکت دولتی زیان ده را خریداری نموده و آن ها را سود آور می نماید، ده ها کیلومتر خط آهن احداث می کند، پیشرفته ترین تکنولوژی ذوب آهن و تولید فولاد را از ایتالیا به ایران وارد می کند و یک دوجین فعالیت های تولیدی مشابه این ها را به راه انداخته، چگونه و بر اساس کدام منطق ممکن است قصد «اخلال و افساد اقتصادی» داشته بوده باشد؟ با کدام استدلال و منطق، کسی که موجب اشتغال 18000 نفر شده را می توان متهم به «اخلال در نظام اقتصادی کشور» نموده و به این اتهام وی را محکوم به اعدام نمود؟
ریاست محترم قوه قضائیه، بنده خوف آن را دارم که در جریان دادرسی و صدور حکم اعدام برای مه آفرید امیرخسروی، بیش از آن چه که کشف حقیقت و اجرای عدالت مد نظر رسیدگی کنندگان به این پرونده مطرح بوده باشد، متاسفانه راضي نمودن افکار عمومی و نشان دادن اینکه چقدر نظام در مجازات مفسدین اقتصادی جدی است، مطرح بوده. بديهي است یکی از بدترین و ناعادلانه ترین محاکمات، محاکماتی است که به منظور خوشایند مردم صورت می گیرد و به آن اصطلاحاً محاکمه متأثر از افکار عمومی می گویند. به عنوان مثال، اعدام زورگیرها که اخیراً صورت گرفت، محکومیت شهرام جزایری و قبل تر از آن اعدام فاضل خداداد مع الاسف مصادیق بارز چنین محاکماتی بوده اند.
حضرت آیت الله، به عنوان یک دوستدار صدیق نظام، استدعای عاجزانه از محضر جنابعالي دارم که دستور اعاده دادرسی این پرونده را صادر بفرمایند. قضات شریف، پاکدامن و مستقل که خیلی در قید و بند ملاحظات سیاسی نیستند، خوشبختانه در قوه قضائیه کم نمی باشند. اعاده دادرسی که به دور از جار و جنجال ها و حب و بغض های سیاسی که لازمه دادرسی منصفانه می باشد، می تواند کمک به کشف حقیقت نموده و جلوی اعدام افرادی که به جز اتهام کلی و مبهم «اخلال در نظام اقتصادی کشور»، واقعاً معلوم نیست که گناه شان چیست را بگیرد. جسارتم را به بزرگواری و سعه صدرتان عفو بفرمایید.
الامرو الیکم
ایام به کام باد
صادق زیباکلام
استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران
30بهمن1391
محضر ارجمند حضرت آیت الله صادق آملی لاریجانی
ریاست محترم قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران شیدالله ارکانه
با سلام و تکریم می خواستم جسارت نموده و در خصوص صدور احکام اعدام برای متهمین پرونده معروف به اختلاص 3000 میلیارد تومانی نکاتی را معروض دارم. زمانی که دادگاه بدوی در آبان ماه سال جاری احکام اعدام پنج متهم ردیف نخست را صادر نمود، مطبوعات نوشتند که آقای مه آفرید امیرخسروی متهم ردیف اول، پنجاه صفحه دفاعیه به دادگاه تقدیم داشته. افزون بر آن، سی صفحه هم خطاب به حضرتعالی مکتوب نموده. بنده یادداشتی در روزنامه آرمان نوشتم و در آن مطرح نمودم که با توجه به حجم گسترده مطالبی که علیه آنان از زمان بازداشت و در طول محاکمه مطرح می شود، منصفانه می بود اگر افکار عمومی از پاسخ متهم ردیف اول نیز در قبال آن اتهامات آگاهی می یافت. به دنبال درج آن مقاله، برادر مه آفرید امیرخسروی به دانشگاه تهران آمد و 50 صفحه دفاعیات مشارالیه را در اختیار بنده قرار داد. حضرت آیت الله، اگر ثلث آنچه که متهم در آن 50 صفحه نوشته است، حقیقت داشته باشد، در آن صورت او نه تنها سزاوار اعدام نمی باشد بلکه اساساً خیلی معلوم نیست که جرم یا جرائم او دقیقاً کدامین بوده؟ مه آفرید امیرخسروی انسانی بسیار باهوش، با استعداد و یک نابغه اقتصادی است. احتمالا اگر او در یک کشور غربی متولد شده بود، بدل به یک غول اقتصادی می شد. او که از اوایل دهه 1370 فعالیت های اقتصادی اش را شروع می کند، در کمتر از دو دهه موفق می شود نزدیک به بیست شرکت بزرگ تولیدی- تجاری را راه اندازی نماید. به هنگام دستگیری در سال 90، قریب به 18 هزار پرسنل، حقوق بگیر موسسات وی بوده اند. فعالیت های وی در بخش هایی همچون کشاورزی، ساختمان، احداث راه آهن، تولید مواد غذایی و فولاد بوده است. رقم 3000 میلیارد تومان که متاسفانه در افواه به غلط از آن به عنوان ميزان اختلاس، به متهم این پرونده نسبت داده شده، از همان ابتدا هم درست نبود و بدهی های گروه امیر منصور خسروی حدود هزار و هشتصد میلیارد تومان بیشتر نبوده؛ در حالی که حجم دارایی های آن چندین برابر این مقدار می شود. کسی که چندین شرکت دولتی زیان ده را خریداری نموده و آن ها را سود آور می نماید، ده ها کیلومتر خط آهن احداث می کند، پیشرفته ترین تکنولوژی ذوب آهن و تولید فولاد را از ایتالیا به ایران وارد می کند و یک دوجین فعالیت های تولیدی مشابه این ها را به راه انداخته، چگونه و بر اساس کدام منطق ممکن است قصد «اخلال و افساد اقتصادی» داشته بوده باشد؟ با کدام استدلال و منطق، کسی که موجب اشتغال 18000 نفر شده را می توان متهم به «اخلال در نظام اقتصادی کشور» نموده و به این اتهام وی را محکوم به اعدام نمود؟
ریاست محترم قوه قضائیه، بنده خوف آن را دارم که در جریان دادرسی و صدور حکم اعدام برای مه آفرید امیرخسروی، بیش از آن چه که کشف حقیقت و اجرای عدالت مد نظر رسیدگی کنندگان به این پرونده مطرح بوده باشد، متاسفانه راضي نمودن افکار عمومی و نشان دادن اینکه چقدر نظام در مجازات مفسدین اقتصادی جدی است، مطرح بوده. بديهي است یکی از بدترین و ناعادلانه ترین محاکمات، محاکماتی است که به منظور خوشایند مردم صورت می گیرد و به آن اصطلاحاً محاکمه متأثر از افکار عمومی می گویند. به عنوان مثال، اعدام زورگیرها که اخیراً صورت گرفت، محکومیت شهرام جزایری و قبل تر از آن اعدام فاضل خداداد مع الاسف مصادیق بارز چنین محاکماتی بوده اند.
حضرت آیت الله، به عنوان یک دوستدار صدیق نظام، استدعای عاجزانه از محضر جنابعالي دارم که دستور اعاده دادرسی این پرونده را صادر بفرمایند. قضات شریف، پاکدامن و مستقل که خیلی در قید و بند ملاحظات سیاسی نیستند، خوشبختانه در قوه قضائیه کم نمی باشند. اعاده دادرسی که به دور از جار و جنجال ها و حب و بغض های سیاسی که لازمه دادرسی منصفانه می باشد، می تواند کمک به کشف حقیقت نموده و جلوی اعدام افرادی که به جز اتهام کلی و مبهم «اخلال در نظام اقتصادی کشور»، واقعاً معلوم نیست که گناه شان چیست را بگیرد. جسارتم را به بزرگواری و سعه صدرتان عفو بفرمایید.
الامرو الیکم
ایام به کام باد
صادق زیباکلام
استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر