Pages

۱۳۹۲ مهر ۲۵, پنجشنبه

وزیر آموزش و پرورش ایران تجسم عوامفریبی است ــ یونس شاملی

ساوالان پورت : وزیر آموزش و پرورش جمهوری اسلامی، علی اصغر فانی، در پاسخ به پرسشی در خصوص تحصیل به زبان مادری اقوام (مقصود ملتهای غیرفارس ساکن در ایران است) میگوید: “ما باید اصل ۱۵ را اجرا کنیم. یک سری برنامه ریزی ها در زمان آقای خاتمی شده که در نهایت متوقف شده اند. باید اکنون با بررسی هایی دوباره این برنامه ها، به جریان بیافتد. تدریس زبان قومیت‌ها در مدارس اولویت من است.”

 http://www.jamaran.ir/fa/NewsContent-id_32094.aspx

آیا وزیر آموزش و پرورش دولت ایران واقعا در صدد وارد کردن آموزش زبانهای غیرفارسی به نظام تحصیلی در کشور است؟ پاسخ این پرسش به روشنی منفی است. چون تا زمانیکه هویت ملی ملیتهای غیرفارس (ترک، کرد، بلوچ، عرب، ترکمن و…) را در قانون اساسی به رسمیت نشناخته است و این رژیم فعالین فرهنگی این ملیتها در ایران بشدت سرکوب میکند، چگونه میتوان این تصور را به مخیله خود راه داد که رژیم ایران و وزیر آموزش و پرورش آن قصد دارد آموزش زبانهای غیرفارسی را وارد نظام تحصیلی بکند؟ این اظهارات علی اصغر فانی چیزی جز عوامفریبی و کشتن زمان برای ملیتهای غیرفارس نیست. 

نباید و نمیتوان به این اظهار نظرهای عوامفریبانه دل خوش کرد. تنها و تنها زمانی دولت فارسی در ایران مجبور خواهد شد که تحصیل به زبانهای  غیرفارسی را در نظام تحصیلی وارد کند که تحت فشار واقعی مردم قرار بگیرد و حیات و ممات اش در گرو پاسخ به این پرسش باشد. وگرنه این اظهار نظرها و کارهایی از این نوع تنها و تنها برای فریب مردم و وقت کشی است تا این رژیم بتواند مردمان غیرفارس را هرچه بیشتر در تله و یا تور سیاست آسیمیلاسیون خود گرفتار ساخته و قدرت واکنش مردمان غیرفارس را تا حد قابل توجهی کاهش دهد و سطح تاثیرگذاری اعتراضات را به چیزی در حدود صفر برساند. این آرزوی شونیسمی است که امروز در حکومت جمهوری اسلامی عمل میکند و همفکران آنان در اپوزیسیون بلوک فارس نیز با آن همدلی و همراهی میکنند.

این گونه اظهار نظرهای مسئولین جمهوری اسلامی فقط نشان از آن دارد که فشار مردم در مطالبه تحصیل به زبان مادری خود موثر واقع شده است. اما این فشار در سطحی نیست که به تغییر سیاست جمهوری اسلامی در این زمینه منجر شود. بنابراین تنها راه افزایش فشار گسترش مبارزات ملی در میان ملتهای غیرفارس و وسعت بخشیدن به جنبشهای ملی دمکراتیک خلقهای غیرفارس و بویژه ترویج اندیشه رهایی ملی در میان خلق ترک در آذربایجان جنوبی و ایران است. گسترش این جنبش مردمی میتواند جمهور اسلامی را بی تردید به عقب نشینی وادار کند. این عقب نشینی در گرو گسترش آگاهی ملی و دمکراتیک خلق ترک و خلقهای دیگر از سویی و همکاری دمکراتهای در جنبش سیاسی خلق فارس ممکن و میسر است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر