ملت ترک
آزربایجان
پنج نفر از
فعالین شناخته شده حرکت ملی آزربایجان به نام های آیت مهر علی بیگلو، لطیف حسنی،
بهبود قلی زاده، محمود فضلی و شهرام رادمهر که همگی اعضای شورای مرکزی تشکیلات
یئنی گاموح بودند بیست و هشت روز در اعتراض به احکام نا عادلانه سیستم قضایی ایران
دست به اعتصاب غذا زده و خواستار رسیدگی دوباره و شفاف به اتهامات خود شدند.
همچنین دو
نفر دیگر از فعالین شناخته شده حرکت ملی آزربایجان به نام های عزیز پورولی و
عبدالله صدوقی و نیز سه نفر زندانی سیاسی دیگر به نامهای شاهرخ زمانی، خالد حردانی
و صالح کهندل در حمایت از اعتصاب پنج فعال حرکت ملی به اعتصاب غذا پیوستند. هیجدهم
مرداد مصادف با عید فطر این عزیزان در برابر درخواست فعالین ملی، احزاب سیاسی
آزربایجان، نهاد های حقوق بشر و خانواده هایشان و ... در خصوص پایان دادن به
اعتصاب غذای خود موافقت مشروط نمودند.
شاید در نگاهی ساده این گونه به نظر آید که این اعتصاب غذاها چه دست آوردی برای متهمین و زندانیان سیاسی داشت؟ در حالی که هیچ تغییری در پرونده و شرایط بد زندانیان سیاسی نگذاشت و مقامات قضایی و امنیتی ایران اهمیتی به این اعتصاب ها ندادند!
اما این اعتصاب ها پیامی مهم برای همه قشرهای مختلف حرکت ملی آزربایجان و دولت و دستگاهی سرکوبگر جمهوری اسلامی ایران داشت. این مسئله غیر قابل انکار است که مقامات دولتی با اینکه در ظاهر هیچ عکس العملی نشان ندادند اما در پس پرده مسئولین قضایی و امنیتی و زندان ها از فراگیر شدن اعتصابات در بین زندانیان سیاسی و سرایت آن به داخل توده مردم و خیابان ها در هراس و نگرانی بودند.
سیستم امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی ایران که در شرایط عادی بدترین بی حرمتی ها را به خانواده زندانیان روا می دارد و اجازه نمی دهد به غیر از فامیل درجه یک کسی به ملاقات زندانیان برود از ترس بدتر شدن شرایط به صورت مستقیم و غیر مستقیم از خانواده زندانیان می خواست برای پایان اعتصاب غذا وساطت کنند و به شخصیت های سیاسی حرکت ملی متوسل شده بود.
اعتصاب غذای این عزیزان پیام بارز دیگری نیز به فعالین ملی و خانواده فعالین ملی داشت که مهمترین دستآورد این اعتصاب ها بود؛
1- این اعتصاب بار دیگر به جمهوری اسلامی ایران ثابت نمود که در روزهای سخت و بحرانی همه احزاب و شخصیت های سیاسی حرکت ملی در کنار هم قرار گرفته و مبارزه را پیش می برند و تلاش نفوذی ها و جاسوس هایش برای ایجاد شکاف در صفوف مبارزین ملی بی معنا و بی نتیجه است. حتی معدود تشکلهای آزربایجانی که در ابتدا بنا به برخی ملاحضات حمایت فعال انجام نمی دادند با گذشت زمان در میان صفوف مدافعین این عزیزان قرار گرفتند.
2- این اعتصاب ها بار دیگر به همه احزاب و شخصیت های سیاسی پیام داد که اگر در کنار هم و حامی هم باشیم دشمنان ملت ترک آزربایجان مجبور به عقب نشینی خواهند شد.
3- این اعتصاب ها به همه فعالین ملی یاد آوری کرد انسجام مبارزاتی و حمایت از یکدیگر در داخل زندان هر شهری می تواند جبهه مقاومت ملی را پدید آورد هر زندانی سیاسی حرکت ملی می بایست حامی دیگر زندانیان سیاسی حرکت ملی باشد که محققاً تاکنون نیز چنین بوده است.
4- حمایت زندانیان سیاسی حرکت ملی در تبریز از اعتصاب زندانیان سیاسی حرکت ملی در زندان رجایی شهر و انعکاس گسترده خبری آن توسط فعالین ملی در داخل و خارج از مرزها اهمیت ایجاد رسانه های مستقل و لابی گری بین الملی را برای همه یادآور شد.
5- فعالیتهای فراگیر فعالین ملی در داخل و خارج بار دیگر قدرت مانور همزمان نیروهای ملی را به نمایش گذارد.
6- اعتصاب و حمایت فعالین در شهرها نشان داد که با زندانی شدن هر فعال ملی می توانیم عرصه را در شهرها و روستا بر سیستم سرکوب جمهوری اسلامی ایران تنگ کنیم.
شاید در نگاهی ساده این گونه به نظر آید که این اعتصاب غذاها چه دست آوردی برای متهمین و زندانیان سیاسی داشت؟ در حالی که هیچ تغییری در پرونده و شرایط بد زندانیان سیاسی نگذاشت و مقامات قضایی و امنیتی ایران اهمیتی به این اعتصاب ها ندادند!
اما این اعتصاب ها پیامی مهم برای همه قشرهای مختلف حرکت ملی آزربایجان و دولت و دستگاهی سرکوبگر جمهوری اسلامی ایران داشت. این مسئله غیر قابل انکار است که مقامات دولتی با اینکه در ظاهر هیچ عکس العملی نشان ندادند اما در پس پرده مسئولین قضایی و امنیتی و زندان ها از فراگیر شدن اعتصابات در بین زندانیان سیاسی و سرایت آن به داخل توده مردم و خیابان ها در هراس و نگرانی بودند.
سیستم امنیتی و قضایی جمهوری اسلامی ایران که در شرایط عادی بدترین بی حرمتی ها را به خانواده زندانیان روا می دارد و اجازه نمی دهد به غیر از فامیل درجه یک کسی به ملاقات زندانیان برود از ترس بدتر شدن شرایط به صورت مستقیم و غیر مستقیم از خانواده زندانیان می خواست برای پایان اعتصاب غذا وساطت کنند و به شخصیت های سیاسی حرکت ملی متوسل شده بود.
اعتصاب غذای این عزیزان پیام بارز دیگری نیز به فعالین ملی و خانواده فعالین ملی داشت که مهمترین دستآورد این اعتصاب ها بود؛
1- این اعتصاب بار دیگر به جمهوری اسلامی ایران ثابت نمود که در روزهای سخت و بحرانی همه احزاب و شخصیت های سیاسی حرکت ملی در کنار هم قرار گرفته و مبارزه را پیش می برند و تلاش نفوذی ها و جاسوس هایش برای ایجاد شکاف در صفوف مبارزین ملی بی معنا و بی نتیجه است. حتی معدود تشکلهای آزربایجانی که در ابتدا بنا به برخی ملاحضات حمایت فعال انجام نمی دادند با گذشت زمان در میان صفوف مدافعین این عزیزان قرار گرفتند.
2- این اعتصاب ها بار دیگر به همه احزاب و شخصیت های سیاسی پیام داد که اگر در کنار هم و حامی هم باشیم دشمنان ملت ترک آزربایجان مجبور به عقب نشینی خواهند شد.
3- این اعتصاب ها به همه فعالین ملی یاد آوری کرد انسجام مبارزاتی و حمایت از یکدیگر در داخل زندان هر شهری می تواند جبهه مقاومت ملی را پدید آورد هر زندانی سیاسی حرکت ملی می بایست حامی دیگر زندانیان سیاسی حرکت ملی باشد که محققاً تاکنون نیز چنین بوده است.
4- حمایت زندانیان سیاسی حرکت ملی در تبریز از اعتصاب زندانیان سیاسی حرکت ملی در زندان رجایی شهر و انعکاس گسترده خبری آن توسط فعالین ملی در داخل و خارج از مرزها اهمیت ایجاد رسانه های مستقل و لابی گری بین الملی را برای همه یادآور شد.
5- فعالیتهای فراگیر فعالین ملی در داخل و خارج بار دیگر قدرت مانور همزمان نیروهای ملی را به نمایش گذارد.
6- اعتصاب و حمایت فعالین در شهرها نشان داد که با زندانی شدن هر فعال ملی می توانیم عرصه را در شهرها و روستا بر سیستم سرکوب جمهوری اسلامی ایران تنگ کنیم.
با آرزوی
پایان تفتیش عقاید و شکستن در زندان های عقیدتی و سیاسی
شورای مرکزی
تشکیلات مقاومت ملی
20/05/1392
20/05/1392
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر