و باز هم باد در لابه لای میله های زندان تنم لرزید
تو ای وطنم تو را ترسان ترسان می پرستم
همچون سرابی از دور
و در اندیشه زیستنت به نظاره نشسته ام
مرا در خود غرق کن وطنم
تا اوج بودن هایت در طوفان پر از خاکت غرق خواهم شد
اکنون به سوی تو آمده ام ای وطن
مرا در کام خود فرو ببر...
تقدیم به بزرگمرد وطن، جاوید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر