ساوالان پورت : چهارمین اجلاس شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در مورد اقلیتها در روزهای ۲۹ و ۳۰ نوامبر ۲۰۱۱ در ژنو برگزار شد و خانم ژ- تبریزلی در این جلسه به ایراد سخنرانی پرداخت ، خوانندگان محترم سایت اؤیرنجی می توانند متن سخنرانی خانم ژ- تبریزلی را در زیر مطالعه فرمایند.
جناب رئیس
تشکرمی کنم که بمن وقت داده شده است تا ازطرف آذربایجانی ها در« فوروم مسائل زنان اقلیت ها» صحبت بکنم.
برای درک بهترمسائل آذربایجانی ها درایران لازم می دانم اشاره بکنم که ایران کشوری است چند ملیتی که ازملیت های آذربایجانی ، کرد ، عرب ، فارس ، بلوچ و ترکمن تشکیل شده است که هر کدام زبان وفرهنگ مستقلی دارند.
ازبدو تاسیس جمهوری اسلامی درسال 1979 تبعیض نژادی ، فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی علیه ملیت های غیر فارس درایران تشدید شده است . این تبعیضات درآذربایجان به یک مبارزه اجتماعی بین آذربایجانی ها وحکومت مرکزی منجر شده است که تبعیضات فرهنگی و زبانی اساس آن می باشد و مدتهاست که آذربایجانی ها خواهان رسمی شدن زبان ترکی آذربایجانی می باشند .
طی سه دهه گذشته آذربایجان شدیدا تحت فشار سیاسی و پلیسی بوده که اختناق موجود بارها منجر به قیام و اعتراضات عمومی شده است .
از سی میلیون آذربایجانی، نیمی از آنان که زنها می باشند تحت فشار وتبعیضات اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی ، دینی و ملی مضاعف می باشند ازسال 1925 با رسمی شدن زبان فارسی ، تحصیل به زبان ترکی آذربایجانی ممنوع شده است و اکنون تحصیل بزبان فارسی از 5 و6 سالگی اجباری است وعلاوه بر مشکلات روانشناسی که برای کودکان ایجاد می شود ، رابطه عاطفی کودک با زبان مادری قطع می شود و آسیمیله شدن کودکان بازبان فارسی پیوندهای فامیلی آنان باخانواده و جامعه راسست می کند .
ازطرف دیگر آشنا نبودن عموم آذربایجانی ها به زبان فارسی باعث فجایع متعددی می باشد که مثال خانم سکینه آشتیانی است که دنیا با محکومیت وی به سنگسار آشنامی باشد. این زن آذربایجانی زبان دادگاهی را که وی را محاکمه می کرد نمی دانست و بدینجهت زیر ورقه ای را امضاء کرده است که نمی دانست درآن چه نوشته شده و قاضی دادگاه چه گفته و بعدا متوجه شده است که حکم سنگسار خود را امضاء کرده است .
درسی و سه سال گذشته جمهوری اسلامی ماده پانزدهم قانون اساسی خودرا که در باره خواندن ونوشتن به زبان مادری است اجرا نکرده است . برعکس کسانی که خواهان اجرای این قانون ومدافع حقوق زبانی خود بوده اند زندانی شده و ازحقوق اجتماعی خود محروم
شده اند .
زنان آذربایجانی بخاطردفاع ازمحیط زیست دستگیروشکنجه وزندانی می شوند که فرانک فرید و رقیه حسین زاده ازجمله آنهاهستند ورقیه حسین زاده به سه ماه زندان وبیست ضربه شلاق محکوم شده است . این زنها بخاطر تظاهرات مسالمت آمیز برای نجات دریاچه اورمیه زندانی شده اند که دومین دریاچه آب شوردنیاست و ازسال 1976 ازطرف یونسکو حفاظت شده اعلام شده است وآقای گون لی هان رئیس دفتر یونسکو درتهران بعد ازبارها تذکربه مقامات مسئول دراعتراض به عدم توجه جمهوری اسلامی به نجات دریاچه اورمیه تهران را ترک کرده است . اکنون 65 در صد دریاچه اورمیه خشک شده است و زندگی چهارده میلیون نفر که دراطراف این دریاچه زندگی می کنند با خطر جدی مواجه شده است .
آذربایجانی ها پیشگام مدرنیته وقانون گرائی درایران بوده اند . اولین باردختران در آذربایجان بمدارس جدید رفته اند و سیستم آموزشی مدرن توسط آذربایجانی ها پایه گذاری شده است اولین چاپخانه و اولین روزنامه نیز در آذربایجان تاسیس شده اند . آذربایجانی ها که پیشتاز دموکراسی درایران بوده اند اکنون بخاطر محروم بودن از تحصیل بزبان مادری و حقوق پایه ای خود به شهروندان درجه دوم تیدیل شده اند .
طبق آمار کمیته بین المللی مبارزه با سنگسار در 33 سال گذشته 150 نفر در ایران به سنگسار محکوم شده اند که اکثریت آنان از زنان اقلیت های اتنیک غیرفارس بوده اند .
زنان در جمهوری اسلامی بدون اجازه شوهر حق مسافرت ، حق کارکردن ، حق نگهداری کودک درصورت طلاق و حقوق برابر با مردان در امور قضائی و وراثتی را ندارند . همه زنان در ایران تحت فشار و محرومیت های قوانین شرعی هستند ازدواج های اجباری باعث خودکشی زنان می شود اما زنان آذربایجانی علاوه بر آن تحت ستم مضاعف ملی نیز قراردارند .
در بعضی از روستا ها دختران ازپنج سالگی بجای رفتن بمدرسه به کاردر مزرعه یا درکارگاههای قالی بافی محکوم هستند که اغلب موجب کج شدن ستون فقرات آنها می شود . فرش ایرانی معروف دستبافت دختران خردسال آذربایجانی است . قانون کارجمهوری اسلامی شامل کارگاهها نمی شود و مسئولین دولتی برای جلوگیری ازکار کودکان اقدامی انجام نمی دهند .
علیرغم شجاعت و پشتکار زنان آذربایجانی بعلت ممنوع بودن هرنوع تشکل غیردولتی نمی توانند تشکل مستقل خود را ایجاد کرده و ازحقوق خود دفاع نمایند وآن عده هم که برای تشکل زنان پیشقدم می شوند توسط مقامات امنیتی دستگیر و شکنجه وزندانی می شوند . امروزه زنان بعلت تعلق به گروههای اتنیک متفاوت موفق نمی شوند مبارزات خود را هماهنگ کنند وبا قوانین تبعیض آمیزجمهوری اسلامی وسنت های کهنه مبارزه بکنند .
ضروری است که بدون درنظرگرفتن تعلق ملیتی به زنان اجازه داده شود تشکل مخصوص خود را بوجود آورند و از خواسته های برحق مخصوص زنان دفاع نمایند وبا بی عدالتی ها ئی که درحق آنان می شود ، مبارزه نمایند .
زنان آذربایجان ازسازمان ملل متحد انتظار دارند که ازحقوق وخواسته ها ومبارزات آنان دفاع نماید و ازجمهوری اسلامی ایران که عضو سازمان ملل متحد است بخواهد که مصوبات سازمان ملل را درباره زنان اجرا نماید .جمهوری اسلامی امروزه زنان و مردان آذربایجانی را از حق دفاع از ملیت خود شان و تحصیل بزبان مادری شان محروم کرده است و نباید مانع دفاع آنان از زبان مادری و محیط زیست خودشان بشود .
برای از بین بردن تبعیضات موجود زنان آذربایجانی خواهان آن می باشند که :
- - منشور جهانی حقوق بشرتوسط جمهوری اسلامی رعایت شود
- - قوانین بین المللی درباره حق تحصیل بزبان مادری و فرهنگ ملی اجرا شود
- - به تبعیضات نژادی ، فرهنگی و سیاسی و اقتصادی علیه آذربایجانی ها پایان داده شود .
- - عدالت درباره تحصیل بزبان مادری هرکس رعایت شود
- - تبلیغات نژادی درآموزش و پرورش و رسانه های جمعی پایان یابد .
- - کلیه کسانی که برای دفاع از زبان وهویت ملی وحفظ محیط زیست زندانی شده اند آزاد گردند .
در پایان با توجه به اهمیت مساله محیط زیست درآذربایجان ما ازسازمان ملل متحد می خواهیم که بطور جدی و فوری ازجمهوری اسلامی بخواهد که نسبت به نجات دریاچه اورمیه اقدامات سریع انجام بدهد که زندگی چهارده میلیون نفر در معرض خطرجدی قرار دارد .
متشکرم که به اظهارات من گوش فرادادید .
یاد آوری:
متن اصلی به زبان فرانسه در سایت سازمان ملل درج خواهد شد
ژنو 29/ 11/ 2011
جناب رئیس
تشکرمی کنم که بمن وقت داده شده است تا ازطرف آذربایجانی ها در« فوروم مسائل زنان اقلیت ها» صحبت بکنم.
برای درک بهترمسائل آذربایجانی ها درایران لازم می دانم اشاره بکنم که ایران کشوری است چند ملیتی که ازملیت های آذربایجانی ، کرد ، عرب ، فارس ، بلوچ و ترکمن تشکیل شده است که هر کدام زبان وفرهنگ مستقلی دارند.
ازبدو تاسیس جمهوری اسلامی درسال 1979 تبعیض نژادی ، فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی علیه ملیت های غیر فارس درایران تشدید شده است . این تبعیضات درآذربایجان به یک مبارزه اجتماعی بین آذربایجانی ها وحکومت مرکزی منجر شده است که تبعیضات فرهنگی و زبانی اساس آن می باشد و مدتهاست که آذربایجانی ها خواهان رسمی شدن زبان ترکی آذربایجانی می باشند .
طی سه دهه گذشته آذربایجان شدیدا تحت فشار سیاسی و پلیسی بوده که اختناق موجود بارها منجر به قیام و اعتراضات عمومی شده است .
از سی میلیون آذربایجانی، نیمی از آنان که زنها می باشند تحت فشار وتبعیضات اقتصادی ، اجتماعی ، فرهنگی ، دینی و ملی مضاعف می باشند ازسال 1925 با رسمی شدن زبان فارسی ، تحصیل به زبان ترکی آذربایجانی ممنوع شده است و اکنون تحصیل بزبان فارسی از 5 و6 سالگی اجباری است وعلاوه بر مشکلات روانشناسی که برای کودکان ایجاد می شود ، رابطه عاطفی کودک با زبان مادری قطع می شود و آسیمیله شدن کودکان بازبان فارسی پیوندهای فامیلی آنان باخانواده و جامعه راسست می کند .
ازطرف دیگر آشنا نبودن عموم آذربایجانی ها به زبان فارسی باعث فجایع متعددی می باشد که مثال خانم سکینه آشتیانی است که دنیا با محکومیت وی به سنگسار آشنامی باشد. این زن آذربایجانی زبان دادگاهی را که وی را محاکمه می کرد نمی دانست و بدینجهت زیر ورقه ای را امضاء کرده است که نمی دانست درآن چه نوشته شده و قاضی دادگاه چه گفته و بعدا متوجه شده است که حکم سنگسار خود را امضاء کرده است .
درسی و سه سال گذشته جمهوری اسلامی ماده پانزدهم قانون اساسی خودرا که در باره خواندن ونوشتن به زبان مادری است اجرا نکرده است . برعکس کسانی که خواهان اجرای این قانون ومدافع حقوق زبانی خود بوده اند زندانی شده و ازحقوق اجتماعی خود محروم
شده اند .
زنان آذربایجانی بخاطردفاع ازمحیط زیست دستگیروشکنجه وزندانی می شوند که فرانک فرید و رقیه حسین زاده ازجمله آنهاهستند ورقیه حسین زاده به سه ماه زندان وبیست ضربه شلاق محکوم شده است . این زنها بخاطر تظاهرات مسالمت آمیز برای نجات دریاچه اورمیه زندانی شده اند که دومین دریاچه آب شوردنیاست و ازسال 1976 ازطرف یونسکو حفاظت شده اعلام شده است وآقای گون لی هان رئیس دفتر یونسکو درتهران بعد ازبارها تذکربه مقامات مسئول دراعتراض به عدم توجه جمهوری اسلامی به نجات دریاچه اورمیه تهران را ترک کرده است . اکنون 65 در صد دریاچه اورمیه خشک شده است و زندگی چهارده میلیون نفر که دراطراف این دریاچه زندگی می کنند با خطر جدی مواجه شده است .
آذربایجانی ها پیشگام مدرنیته وقانون گرائی درایران بوده اند . اولین باردختران در آذربایجان بمدارس جدید رفته اند و سیستم آموزشی مدرن توسط آذربایجانی ها پایه گذاری شده است اولین چاپخانه و اولین روزنامه نیز در آذربایجان تاسیس شده اند . آذربایجانی ها که پیشتاز دموکراسی درایران بوده اند اکنون بخاطر محروم بودن از تحصیل بزبان مادری و حقوق پایه ای خود به شهروندان درجه دوم تیدیل شده اند .
طبق آمار کمیته بین المللی مبارزه با سنگسار در 33 سال گذشته 150 نفر در ایران به سنگسار محکوم شده اند که اکثریت آنان از زنان اقلیت های اتنیک غیرفارس بوده اند .
زنان در جمهوری اسلامی بدون اجازه شوهر حق مسافرت ، حق کارکردن ، حق نگهداری کودک درصورت طلاق و حقوق برابر با مردان در امور قضائی و وراثتی را ندارند . همه زنان در ایران تحت فشار و محرومیت های قوانین شرعی هستند ازدواج های اجباری باعث خودکشی زنان می شود اما زنان آذربایجانی علاوه بر آن تحت ستم مضاعف ملی نیز قراردارند .
در بعضی از روستا ها دختران ازپنج سالگی بجای رفتن بمدرسه به کاردر مزرعه یا درکارگاههای قالی بافی محکوم هستند که اغلب موجب کج شدن ستون فقرات آنها می شود . فرش ایرانی معروف دستبافت دختران خردسال آذربایجانی است . قانون کارجمهوری اسلامی شامل کارگاهها نمی شود و مسئولین دولتی برای جلوگیری ازکار کودکان اقدامی انجام نمی دهند .
علیرغم شجاعت و پشتکار زنان آذربایجانی بعلت ممنوع بودن هرنوع تشکل غیردولتی نمی توانند تشکل مستقل خود را ایجاد کرده و ازحقوق خود دفاع نمایند وآن عده هم که برای تشکل زنان پیشقدم می شوند توسط مقامات امنیتی دستگیر و شکنجه وزندانی می شوند . امروزه زنان بعلت تعلق به گروههای اتنیک متفاوت موفق نمی شوند مبارزات خود را هماهنگ کنند وبا قوانین تبعیض آمیزجمهوری اسلامی وسنت های کهنه مبارزه بکنند .
ضروری است که بدون درنظرگرفتن تعلق ملیتی به زنان اجازه داده شود تشکل مخصوص خود را بوجود آورند و از خواسته های برحق مخصوص زنان دفاع نمایند وبا بی عدالتی ها ئی که درحق آنان می شود ، مبارزه نمایند .
زنان آذربایجان ازسازمان ملل متحد انتظار دارند که ازحقوق وخواسته ها ومبارزات آنان دفاع نماید و ازجمهوری اسلامی ایران که عضو سازمان ملل متحد است بخواهد که مصوبات سازمان ملل را درباره زنان اجرا نماید .جمهوری اسلامی امروزه زنان و مردان آذربایجانی را از حق دفاع از ملیت خود شان و تحصیل بزبان مادری شان محروم کرده است و نباید مانع دفاع آنان از زبان مادری و محیط زیست خودشان بشود .
برای از بین بردن تبعیضات موجود زنان آذربایجانی خواهان آن می باشند که :
- - منشور جهانی حقوق بشرتوسط جمهوری اسلامی رعایت شود
- - قوانین بین المللی درباره حق تحصیل بزبان مادری و فرهنگ ملی اجرا شود
- - به تبعیضات نژادی ، فرهنگی و سیاسی و اقتصادی علیه آذربایجانی ها پایان داده شود .
- - عدالت درباره تحصیل بزبان مادری هرکس رعایت شود
- - تبلیغات نژادی درآموزش و پرورش و رسانه های جمعی پایان یابد .
- - کلیه کسانی که برای دفاع از زبان وهویت ملی وحفظ محیط زیست زندانی شده اند آزاد گردند .
در پایان با توجه به اهمیت مساله محیط زیست درآذربایجان ما ازسازمان ملل متحد می خواهیم که بطور جدی و فوری ازجمهوری اسلامی بخواهد که نسبت به نجات دریاچه اورمیه اقدامات سریع انجام بدهد که زندگی چهارده میلیون نفر در معرض خطرجدی قرار دارد .
متشکرم که به اظهارات من گوش فرادادید .
یاد آوری:
متن اصلی به زبان فرانسه در سایت سازمان ملل درج خواهد شد
ژنو 29/ 11/ 2011
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر