
تا جایی که من میدانم
در طول تاریخ دغدغه پدر و مادران ترک و آذریزبان، آموزش زبان فارسی و تا حدودی
عربی برای خواندن متون دینی به کودکانشان بوده است زیرا آنها ترکی را در خانه
آموزش میبینند و احتیاجی به آموزش آن در مدارس نیست. من مطمئنم که خود والدین
آذربایجانی، بلوچ، ترکمن، لر و کرد هستند که با حذف زبان فارسی مخالفند. با حضور
زبانهای دیگر مانند ترکی، کردی و بلوچی هم کسی مشکلی ندارد و اتفاقا لازم هم هست
و در این حوزه ما ضعفهای جدی داریم. ما برای حفظ بهخصوص برخی زبانها و لهجهها
باید اقدامات جدیتری کنیم. من نگران میشوم وقتی میشنوم که مثلا لهجه سمنانی یا
بشاگردی ضعیفتر از گذشته شده است.
زبان دری را هم در خانه آموزش می بینند احتیاجی به آموزش در مدارس نیست پس همه با هم برویم زبان جهانی انگلیسی را آموزش ببینیم. مگر هدف داشتن زبان مشترک ارتباطی بین تمام اقوام ایران نیست؟ چرا دری باشد، دری زبانان در خانه دری را یاد میگیرند! پس زبان رسمی ایران باید به انگلیسی تغییر کند.
پاسخحذف