نامه‌ی سرگشاده‌ی خانواده‌ی رهبران دربند تشکیلات «یئنی‌گاموح» خطاب به دبیرکل سازمان ملل متحد

ما همسران و فرزندان، پدران و مادران، خواهران و برادران جمعی از زندانیان سیاسی آذربایجانی در ایران هستیم. زندانیانی که در راستای احقاق حقوق بشر در کشور، مصمم به دوش کشیدن همه‌ی بی‌عدالتی‌های و سختی‌های موجود بوده و خود را در معرض خطرهای احتمالی پیش‌رو قرار داده‌اند، آنها با استناد به کنوانسیون‌های بین‌المللی حقوق بشر و در چهارچوب قوانین مندرج در اساسنامه‌ی سازمانی که شما ریاست آنرا برعهده دارید، همه‌ی ناملایمت‌های موجود را متحمل می‌شوند،

آنها خود را رهروی مسیری کرده‌اند که در این راه پر و پیچ‌ و خم، برای کمک به برفراری صلح و امنیت، توسعه‌ و حقوق بشر درمورد ملت‌ها که مدنظر جنابعالی نیز می‌باشد و به منظور تحقق خواسته‌های مدنی میلیون‌ها انسان ساکن در ایران یعنی تحقق آزادی بیان و دموکراسی به معنای واقعی آن در این کشور و تلاش برای رفع تمامی تبعیضات نژادی، اقتصادی، فرهنگی، جنسیتی و سیاسی موجود در کشوری که خود را عضوی از سازمان ملل متحد می‌داند، در چنگال‌های دستگاه‌های امنیتی و قضائی این کشور با بی رحمی تمام سرکوب می‌شوند و این عضو سازمان ملل هیچ نرمشی در راستای مطالبات مدنی و دموکراتیک آنها از خود نشان نمی‌دهد.

دبیرکل گرامی، همانطورکه مستحضرید ایران کشوری است چند ملّیتی، کشوری است همچون موزائیک‌های به هم‌پیوسته‌ای که گوناگونی ملّیت‌های مختلف در آن انکارناپذیر است، ولی قریب به یک قرن است که مسئولین اجرایی و اداری کشور بر خلاف اینکه به تنوع زبانی و ملّی موجود در این کشور به عنوان یک پتانسیل انسانی و فرهنگی نگاه کنند، سعی در آسمیلاسیون از نوع فرهنگی و هویتی شهروندان غیرفارس اعم از ترک، کرد، عرب و بلوچ و... ساکن در کشور را دارند، بطوریکه در این سالهای متمادی حتی حق تحصیل به زبان مادری که از حقوق اولیه هر انسانی است برای ملیت‌های غیرفارس ایران ممنوع بوده است، همچنین در طول این صد سال مسئولین مربوطه‌ی کشور با برقراری یک سیستم اداری متمرکز در استان‌های مرکزی ایران با تبعیضات اقتصادی که به منظر ما سرمنشاء آن نیز تبعیضات فرهنگی موجود در کشور است، ارکان اقتصادی بخش‌های دیگر ایران، از آن جمله منطقه‌ی آذربایجان را به زوال کشانیده‌اند، فقر و حاشیه‌نشینی در منطقه‌ی آذربایجان بیداد می‌کند، آمار مهاجرت‌های میلیونی اجباری از این منطقه به بخش‌های مرکزی کشور دال بر همین موضوع است، با سیاست‌های نابخردانه‌ی مسئولین ایران، صنعت کشاورزی که می‌توان گفت اساسی ترین منبع اقتصادی برای مردمان باقی‌مانده‌‌ی منطقه‌ی آذربایجان به شمار می‌رود، به جای توسعه‌ی روز افزون، سیر نزولی به خود گرفته است، این صنعت مادر، با فاجعه‌ی محیط زیستی خشک شدن دریاچه‌ی شور اورمیه و ایجاد طوفان‌های نمکی ناشی از فرایند خشکانیده شدن این دریاچه روز به روز از بین می‌رود و تنها درآمد مهم این منطقه نیز به نابودی می‌گراید. علاوه بر تبعیضات ناروای نامبرده بر ملّت ترک آذربایجان در ایران، عوامل اجرائی و قضائی کشور با مخالفت خود با آزادی مطبوعات و رسانه‌ها، مخالفت با ایجاد نهادهای مدنی و غیردولتی و تشکّل‌های اجتماعی و سیاسی مبتنی بر قوانین بین‌المللی و حتّی در چهارچوب قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، راه رسیدن انسانها به آزادی فردی و اجتماعی، رسیدن به حقوق تعریف شده‌ برای بشر و راه گذار به دموکراسی را از مردمان ساکن در ایران سلب کرده‌اند.

جناب بان‌کی‌مون، موارد مذکور تنها نیم نگاهی است به بخشی از حقوق تضییع شده‌ی میلیون‌ها ترک آذربایجانی در ایران، یعنی اگر بگوییم با ملّیت‌های غیرفارس در ایران به عنوان شهروند درجه‌ی دوم رفتار می‌شود و حقوق شهروندی و اولیه‌ی این انسان‌ها پایمال می‌شود، سخن به گزاف نگفته‌ایم. در چنین شرایطی عزیزترین و نزدیکترین کسان ما، آقایان دکتر لطیف حسنی، مهندس محمود فضلی، بهبود قلیزاده، آیت مهرعلی‌بیگلو و مهندس شهرام رادمهر، به منظور رفع این نارواها و کم لطفی‌ها از سوی حاکمیت جمهوری اسلامی ایران نسبت به ملّت آذربایجان در این کشور، به پا خواسته‌اند و با شعار مبارزه‌ی مدنی و خشونت پرهیز و اعتدال‌گری به روش سیستماتیک با اعتقاد راسخ بر حقوق بشر و قوانین بین‌المللی سازمان ملل متحد برای انسان‌ها و اعتقاد به پرنسیب دموکراسی خواهی و حق تعیین سرنوشت برای مردم، براساس مطالبات خود در سه اصل هویت‌خواهی ترکی، مدرنیته و آزادی بیان و عقیده با تشکیل تشکل سیاسی «یئنی‌گاموح» اعلام موجودیت خود را بصورت علنی و آشکارا در داخل کشور جمهوری اسلامی ایران بیان نمودند. به دنبال این کنش سیاسی، سردمداران امنیتی حکومت جمهوری اسلامی ایران، اینبار نیز همچون گذشته فعالیت‌های ملی و دموکراتیک این پنج تن از اعضای خانواده‌ی ما را با بازداشت و شکنجه جواب دادند.

بدین ترتیب، نامبردگان را از‌ ماه دسامبر 2012 در سلسله بازداشت‌های زنجیره‌ای در شهرهای مختلف آذربایجان بازداشت و به اداره‌ی اطلاعات تبریز منتقل کردند. این بازداشت ها در حالی صورت می گرفت که ایشان بارها از سوی نهادهای امنیتی احضار و تهدید شده بودند. این فعالین در طول بیش از سه ماهی که در اداره اطلاعات تبریز تحت بازجویی بودند، مورد شکنجه جسمی و روحی قرار گرفتند. به نحوی که مهندس شهرام رادمهر بعد از انتقال به زندان تبریز در ملاقات با چند تن از ما، خود افشا کرد که در حین بازجویی بر اثر فشارهای عصبی از هوش رفته و به مدت سه روز در بیمارستان سپاه تبریز بستری بوده است. هر پنج نفر ماه مارس 2013 به زندان مرکزی تبریز انتقال شده و پرونده آنها به شعبه سه دادگاه انقلاب تبریز ارجاع شد. در زندان تبریز که فاقد بند سیاسی است، این فعالین به بند کاردرمانی منتقل شدند. این بند که در واقع زندانیان جرایم گوناگون اعتیاد، قتل، قاچاق هم در آن نگهداری می شود به شدت از نظر بهداشتی نامناسب بوده و کمبود تخت دارد به طوری که تعدادی از زندانیان مجبور به خوابیدن بر روی زمین هستند. در طول این مدت و تا به امروز که این فعالین در بازداشت در زندان هستند قاضی پرونده از صدور قرار وثیقه امتناع کرده و اجازه انتقال آنها برای معاینه پزشکی را نداده است. ما برای مهندس شهرام رادمهر که هم اکنون هم از سردردهای شدید عصبی در رنج است در 18 مارس 2013 که مصادف با آخرین روزهای سال 91 شمسی می‌باشد از بازپرس پرونده آقای هاشم زاده اجازه انتقال به پزشک متخصص را گرفتیم و حتی از دکتر مربوطه وقت ویزیت نیز گرفتیم، ولی در آخرین ساعت ها با مداخله ماموران اداره اطلاعات تبریز این انتقال صورت نگرفت و تا کنون هم اعتراض ما نتیجه ای نداشته است. بهبود قلیزاده هم که بیماری سنگ کلیه و پروستات را تحمل می کند در شرایط بسیار بدی قرار دارد و بعد از چند ماه هم چنان منتظر اجازه انتقال به پزشک است. مهندس محمود فضلی هم اوایل اردیبهشت پدر گرامی خود را از دست داد، اجازه حضور در مراسم خاکسپاری پدرش را نیافت.

جلسه دادگاه پرونده تشکیلات «یئنی‌گاموح» در دو روز متوالی روزهای24 و 25 آپریل 2013 در دادگستری تبریز و با انتقال متهمین از زندان تبریز و با حضور وکلا برگزار شد. از نکات جالب توجه جلسه دادرسی انجام آن به صورت کتبی بود. به این صورت که قاضی دادگاه به صورت کتبی سوالاتی را برای هریک از متهمین می نوشت و از آنها پاسخ کتبی دریافت می کرد. در جلسه دادگاه نیز درخواست صدور قرار وثیقه از سوی وکلای متهمین با پاسخ منفی قاضی باقرپور روبرو شد. با توجه به وضع جسمانی بد فعالین امتناع از صدور قرار وثیقه این بار نیز موجب افزایش نگرانی ما شده و باعث شد که روز بعد آن با تجمع در محل دادگاه به این مسئله اعتراض کنیم که در مقابل قاضی پرونده گفت: اگر به حکم صادر شده از طرف دادگاه اعتراضی نکنید، به هرکدام از این متهمین به مدت 5 روز مرخصی خواهم داد. در نهایت به اتهامات تشکیل گروه غیر قانونی به قصد برهم‌زدن امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی ایران، روز 5 مه 2013 حکم 45 سال حبس تعزیری ابتدا به صورت شفاهی به ما و بعد هم به صورت کتبی به وکلا ابلاغ شد که در مقابل اعتراض های ما، قاضی باقرپور اظهار کرد که در مقابل فشارهای وارده از نهادهای امنیتی و دادستانی بهتر از این حکم نمی توانسته مقاومت کند. در حکم صادره اصلا به دفاعیات متهمین اشاره نشده است. وکلای این فعالین به منظور تجدید نظر به این حکم در دادگاه اعتراض نمودند.

روز چهارشنبه، مصادف با تاریخ دوازدهم ژوئن سال 2013، بالاخره پس از گذشت چند روز از اعتراض کتبی به حکم بدوی 45 سال حبس تعزیری به پنج تن از فعالین سیاسی آذربایجانی با پیگیری های مکرر صورت گرفته از سوی ما و وکلای شورای مرکزی دربند تشکیلات «یئنی‌گاموح» مبنی بر رسیدگی دوباره به پرونده‌ی این محکومین، معاونت ارجاع به تجدید نظر دادسرای تبریز، با اعلام اینکه دادگاه تجدید نظر آقایان لطیف حسنی، شهرام رادمهر، بهبود قلیزاده، آیت مهرعلی‌بیگلو و محمود فضلی، در شعبه‌ی 6 دادگاه تبریز با ریاست قاضی ایمانی، برگزار خواهد شد، از مشخص نمودن زمان دادگاه تجدید نظر امتناع نموده است. توضیح اینکه در مراجعت هایی که ما به عنوان خانواده‌ی این زندانیان به دادگاه تبریز داشتیم، با برخورهای هتاکانه و غیر اخلاقی مسئولین دادگاه تبریز مواجه شدیم. در نهایت روز يكشنبه شانزدهم ژوئن 2013 راي قاضي ايماني، رئيس شعبه ششم دادگاه تجديد نظر آذربایجان شرقی به طور شفاهی به ما ابلاغ گرديد. در این ابلاغ حكم 45 سال زندان براي رهبران تشكيلات «يئني گاموح» از سوي دادگاه تجديد نظر تأييد شده است.

لازم به توضیح است که عفو بین الملل از وضعیت اعضای زندانی شورای مرکزی «یئنی‌گاموح» در آستانه انتخابات ریاست جمهوری اعلام نگرانی کرده بود، سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای 12 ژوئن 2013 نگرانی خود را از افزایش سرکوب مخالفان، معترضان و کنشگران سیاسی، صنفی و اجتماعی و فعالین قومی در آستانه انتخابات ریاست جمهوری در ایران، اعلام کرده است. متن انگلیسی این بیانیه به قرار زیر است:


(www.amnesty.org/en/library/asset/MDE13/021/2013/en/e384c042-0db9-4cfd-8c64-17f088401252/mde130212013en.html)

در آخر، ما به عنوان جزئی از ملل تحت ستم در جمهوری اسلامی ایران، خواهان توجه بیشتر شما دبیرکل محترم سازمان ملل متحد، نسبت به نگرانی هایمان به 45 سال حبس تعزیری به پنج تن از اعضای خانواده‌امان بوده و خواستار فشارهای روز افزون جوامع بین‌المللی و ارگان‌های حقوق بشری این سازمان از طرق مختلف به دستگاه قضائی کشور جمهوری اسلامی ایران به منظور تجدید نظر در حکم مصدور و آزادی بی قید و شرط عزیزانمان هستیم.
با سپاس فراوان

پی‌نوشت(1): این نامه از طرف خانواده‌های زیر نوشته شده است.
خانواده‌ی دکتر لطیف حسنی، دبیرکل دربند تشکیلات «یئنی‌گاموح»
خانواده‌ی مهندس محمود فضلی، عضو دربند شورای مرکزی تشکیلات «یئنی‌گاموح»
خانواده‌ی آیت مهرعلی‌بیگلو، عضو دربند شورای مرکزی تشکیلات «یئنی‌گاموح»
خانواده‌ی بهبود قلیزاده، عضو دربند شورای مرکزی تشکیلات «یئنی‌گاموح»
خانواده‌ی مهندس شهرام رادمهر، عضو دربند شورای مرکزی تشکیلات «یئنی‌گاموح»
---------------------------------------------------------------------------------------------------

پی‌نوشت(2): این نامه به غیر از سازمان ملل متحد، به مراجع ذیربط حقوق بشری و بین‌المللی ذیل نیز فرستاده می‌شود:
سازمان ملل متحد (www.un.org)
فدراسیون بین المللی روزنامه نگاران (E-Mail: ifj@ifj.org )
یو نسکو (E-Mail: s.williams@unesco.org )
یونیسف ( tturkovich@unicef.orgE -Mail: )
کمیساریای عالی حقوق بشر ( InfoDesk@ohchr.orgE -Mail: )
گزارشگران بدون مرز (www.rsf-persan.org)
انجمن بین المللی قلم (E-Mail: info@pen-international.org )
خانه آزادی ( info@freedomhouse.orgE -Mail: )
دیدبان حقوق بشر ( hrwpress@hrw.orgE -Mail: )
سازمان ملت های بدون دولت (E-Mail: unpo@unpo.org )
سازمان بین المللی کار (E-Mail: ilo@ilo.org )
سازمان دفاع از حقوق اقلیت ها (E-Mail: minority.rights@mrgmail.org )
سازمان زنان سازمان ملل (www.unwomen.org)
سازمان عفو بین الملل (www.amnesty.org)
-------------------------------------------------------------------------------------------------

پی‌نوشت(3): از تک‌تک ملت آذربایجان جنوبی و فعالان حقوق بشر و آزادی خواه در سرتاسر دنیا، خواهان پوشش خبری این نامه هستیم و تقاضامندیم در جهت تاثیرگذاری همه‌جانبه به نهادهای حقوق بشری و سازمان‌های بین‌المللی با فرستادن ایمیل به لینک‌های پی‌نوشت (2)، ما را در این امر یاری فرمایید.